Een experiment, dat was het, die eerste Virtuele Verrassende Blogwandeling vandaag. Zoeken en uittesten, filmpjes goedkeuren en posten of toch maar beter afkeuren en wissen.
Een Verrassende Blogwandeling zonder deelnemers. Voor de eerste keer alleen Stef en ik, samen op stap. In de Grote Beemd, een beekvallei in home town Wellen. Tijdens een dichtbij-wandeling vol verrassingen. Wat ons verraste, vind je terug in onze foto’s.
Wie ooit deelnam aan een Verrassende Blogwandeling weet dat de filmpjes hieronder waarheidsgetrouw zijn. Ik ben gewoon mezelf. ?
De eerste keer virtueel
Ik mis de ‘gewone’ Verrassende Blogwandelingen en weet van anderen dat ze dat gevoel delen.
Twee weken geleden kwam Stef met het idee om iets virtueel te organiseren.
Daar ging ik op zitten broeden en het werd deze virtuele wandeling. In de hoop het gemis een beetje te verzachten en onderweg weer even die verbondenheid te voelen met anderen, zij het op afstand.
Naar mijn gevoel is dit gelukt. ?
Ik wist van een handvol mensen dat ze me online zouden volgen deze ochtend. Hen nam ik in gedachten mee.
Vandaag leek het of ik ogen had voor tien. Of ik alles in mij op moest nemen opdat ik tussendoor stukjes daarvan kon doorgeven aan zij die er graag bij geweest waren.
Op Facebook deelde ik tijdens de wandeling enkele filmpjes en 2 foto’s. Hieronder vind je de volledige reportage terug, inclusief niet eerder vertoond materiaal dus. ?
Toegang tot de Grote Beemd
Door natuurgebied De Grote Beemd (in Wellen) meandert de Herk. Het is een nat gebied waar waterdichte schoenen of laarzen aangewezen zijn. Behalve nu want hier en daar vertonen de wandelpaden barstjes. De grond breekt door de aanhoudende droogte letterlijk open onder onze voeten.
Wij volgden de rode route. Die maakt deel uit van Verborgen Moois Herkbeemden.
Je kan je wandeling starten in het centrum van Wellen, aan het infopaneel schuin tegenover het gemeentehuis. Wij liepen de Grote Beemd in aan de Graetermolen, een voormalige graanwatermolen op de Herk. Sinds enkele jaren vind je hier een vistrap. Dankzij deze trap in het water kunnen vissen het hoogteverschil in de rivier gemakkelijker overbruggen.
Loop je langs het gebouw, dan over het brugje van de Herk en steek je vervolgens over aan de kruising, dan kom je in wat ik het mooiste stukje vind van de Grote Beemd.
Het mooiste stukje
Een lang pad, grotendeels overschaduwd door hoge bomen aan weerszijden. Het biedt de geborgenheid van een loofgang met haagplanten en het is er betoverend mooi. Van zodra we de ‘I see faces’ boom passeerden en een voet in de loofgang zetten, verscheen er een glimlach op mijn gezicht. Hier was ik in mijn element.
De enige geluiden die we hier hoorden waren de wind in de hoge populieren, het gezang van de vele vogels en het kraken en schuren van stammen en takken in de forse wind.
In deze audio hoor je naast de wind en de vogels ook het geluid dat de bomen maken. Beluister hem zeker tot op het eind. ?
Wij liepen verder in de luwte van bomen, langs zonnige graslanden vol toefjes dagkoekoeksbloem en langs metershoge vlierstruiken vol witte, geurige schermen.
Vogels begeleidden ons met hun lied. Nu en dan weerklonk de roep van een koekoek.
Bloem(en)rijk
Ik vind deze periode altijd iets wonderbaarlijks hebben, met zijn frivole kleuren en zoete geuren.
Geef mij een bloemrijk grasland in het late voorjaar en ik ben gelukkig. Geef je mij bloemen en wuivende grashalmen op een oever, dan ook. 🙂
Wat mij vandaag ook blij maakte:
Het felle geel van de muurpeper aan de kapel. De roze bloemen van de echte koekoeksbloem, de grote ruiter en de bosandoorn. Smeerwortels met crème- en rozekleurige bloempjes met dunne, roze streepjes (een feest voor het oog), het groengeel van de kruisbladwalstro, het tere wit en roze van de wilde rozen.
Het prachtige blauw van de kapeldeuren.
Hommels en bijen, naarstig op zoek naar nectar.
En ook:
De dikke, oude bomen.
De diversiteit van het gebied.
De oudere man in de garagebox, gezeten in zijn fauteuil. Een klein, bruin, kortharig hondje op de schoot. Stak zijn hand op naar ons. De man, niet het hondje. 🙂
De Grote Beemd is ook het gebied waar Stef en ik in 2017 voor het eerst kamsalamanders zagen, tijdens een heuse kamsalamanderwandeling.
Limburgs Landschap vzw en de Wellense natuurvereniging ’t Bokje beheren dit gebied. En ze doen dat goed!
Meer wandelplezier
In Wellen kan je dagenlang wandelen. Tussen fruitbomen, door holle wegen, langs prachtige graslanden en langs mooie vakwerkhuizen. Zelfs wij hebben nog niet alle paden ontdekt en we wonen hier al even. Op de website van de gemeente vind je meer info over bestaande wandelroutes.
De rode wandeling in de Grote Beemd is zo’n 4,5 km lang. Je kan hem gemakkelijk combineren met de wandeling door de (ook heel mooie) Broekbeemd. Samen 7,5 km.
Wandelkaarten van Verborgen Moois Herkbeemden vind je aan het infobord aan het eind van de Bamptweg. Hier passeert ook een GR.
Ook de routes van Greenspot Rullingen zijn de moeite waard. De rode en blauwe starten op het dorpsplein van Ulbeek.
Praktische info
Van hieruit kan je, net als wij, ook wandelen naar de Grote Beemd.
Parkeer je wagen op het plein vlakbij, tegenover de nieuwe kerk. Op het dorpsplein is er een parkeerverbod.
En als je dan toch in Ulbeek bent, spring dan even binnen in de oude St.-Rochuskerk, een prachtig gerenoveerd monument.
Loop daarna links van de kerk de Daalstraat in. Blijf de straat volgen en streek de rotonde over (Herenstraat). In de bocht met de kapel loop je rechtdoor richting de Graetermolen.
Wil je iets eten en drinken?
Dat kan in Ulbeek in de Bottelarij. Spring hier binnen voor cultuur en culinair genot. En de Welwezens natuurlijk!
In het centrum van Wellen vind je verschillende horecazaken waaronder een ijssalon.
Je moet inloggen om een reactie te plaatsen.